Աղբավայր շատ անդուրեկան տարածք է: Աղբատար մեքենաների պարունակության վերահսկողության բացակայության և ոչ պատշաճ տեսակավորման պատճառով այնտեղ են բերվում զանազան թափոններ՝ սկսած սննդի մնացորդներից (և դրանք սովորաբար ամենաշատն են) մինչև այնպիսի վտանգավոր թափոններ, ինչպիսիք են սնդիկի ջերմաչափերը, լյումինեսցենտային լամպերը և այլն:

Ուկրաինայում օրական հազարավոր նման անօրինական աղբավայրեր անհարմարություններ են ստեղծում մոտակա բնակավայրերի բնակիչների համար։

— Որքան գիտեմ, պաշտոնական աղբանոցներ չունենք։ Մարդիկ լացում են, քանի որ ամռանը շնչելու օդ չկա, քանի որ ինչ-որ մեկը անընդհատ այրում է թափոնները։ Այդ պատճառով մարդիկ լքում են իրենց տները և տեղափոխվում այլ բնակավայրեր, — ասել է «Волноваха.City» հրատարակության լրագրողներին հասարակական ակտիվիստ Անդրեյ Խալաբուզարը՝ 2021 թվականի մայիսին Վելիկոնովոսյոլկովսկայա համայնքի մոտ ինքնաբուխ աղբավայրի հետ կապված իրավիճակի մասին։

Նրանք, ովքեր հնարավորություն չունեն փոխել իրենց բնակության վայրը, ստիպված են տարիներ շարունակ դիմանալ։ Օրինակ, Իվանո-Ֆրանկիվսկի մարզում Բուրշտին համայնքի տարածքում աղբավայր է եղել ավելի քան կես դար: Ըստ «Общественное. Карпаты»-ի բնակիչները տարիներ շարունակ պահանջում են փակել ու վերականգնել աղբավայրը։ Սակայն խնդիրը չի լուծվում։

— Ուժեղ քամու մեջ թղթեր, յուղաներկ, փաթեթներ՝ ամեն ինչ թռչում է գյուղ, բակ։ Ես ապրում եմ եկեղեցու մոտ, և այստեղ ամեն ինչ թռչում է՝ դեպի դաշտեր, դեպի ցորեն։ Բայց, ի վերջո, մենք ուտում ենք այս հացը, — հանրայինի լրագրողներին ասաց տեղի բնակիչ Մարյան Բոդենկոն։

Բայց մի՞թե սրանք են նման թաղամասի միակ անհարմարությունները։